Hoe is het allemaal begonnen?
Ann: “De vader van Tom had een tweetal koeien, Tom volgde landbouwschool, nadien haalde hij een bachelor agro en biotechnolgie (akkerbouw) en zo is dat eigenlijk verder gegroeid. Zoals zoveel producenten begint het eigenlijk met een uit de land gelopen hobby! (lacht) Ik werk nog steeds halftijds. We verkopen in onze hoevewinkel onze eigen geteelde aardappelen (bloemige en vastkokende). Verder verkopen we ook uien en hobbyvoeders. Sinds kort bieden we ook vleespakketten aan van eigen gekweekte runderen. We brengen onze koeien naar het slachthuis, de slager gaat ze daar oppikken in zijn koelwagen, versnijdt het vlees en verpakt alles mooi vacuüm. Daarna brengt hij de pakketten weer in de koelwagen naar hier. Onze Belgische Wit-Blauwe runderen lopen 90% van de tijd buiten en we voorzien zelf hun voeder: bieten, maïs, granen en aardappelen.”
Waaom komen klanten bij jullie terug?
Ann: “Onlangs kwam er iemand in de winkel die me zei: “Hier proef je aan het vlees dat die koeien een gelukkig leven hebben gehad.” Dat vinden we steeds fijn om te horen. Daarom doe je het. Een oudere dame kwam hier al jaren met haar moeder, die jammer genoeg overleed. Zij belt ons regelmatig met de vraag of we haar aardappelen kunnen leveren. Zij woont hier twee straten verder, dat doen we met veel plezier. Het contact met de klanten is zeer belangrijk voor ons. Mond-aan-mond reclame is de beste reclame...”
Wat is je mooiste herinnering aan je zaak?
Ann: “De school van onze kinderen organiseerde een bedrijvenbezoek. Wij zijn de kinderen toen gaan ophalen met de hooiwagen en ze hebben hier een gezellige tijd gehad. Al die blije kindergezichtjes zien, dat is een zaligheid. Tegenwoordig beseft de jongere generatie niet meer waar de aardappelen en het vlees vandaan komen. Zulke momenten zijn dan ook met stip in mijn herinneringen gemarkeerd.”
Wat vind je zo leuk aan je job?
Ann: “Alles gebeurt hier in gezinsverband. De schoonouders komen geregeld helpen. Onze zoon Seppe en dochter Lotte dragen ook graag hun steentje bij, ze gaan mee naar het veld, om bijvoorbeeld hooi te laden... Dat zijn fijne momenten die ik voor geen geld ter wereld wil missen.”
Als je je mede-Limburger één advies zou mogen geven, wat zou dit dan zijn?
Ann: “Koop bij je in de buurt, koop bij de lokale boeren. Weet wat je eet. Eigen streek smaakt! (lacht)”
