Hoe ben je in het vak terechtgekomen?
Philippe: “Mijn ouders hadden oorspronkelijk nog melkkoeien bovenop de akkerbouw. Jaren geleden is ons bedrijf overgeschakeld naar akkerbouw alleen en kwamen er appelen en peren bij. Kersen verkopen we sinds een vijftal jaar en met onze aardbeien zijn we pas een jaartje bezig. Wist je dat wij reeds de 14de generatie zijn van ons bedrijf? Dat is tegenwoordig een zeldzaamheid, maar hier in onze kleine dorpskern zitten er zo wel meer. (lacht)”
Bied je nog andere producten aan?
Philippe: “Ons lekkere appelsap! Het teveel aan appelen laten we door een gespecialiseerd bedrijf persen en we laten er ook smeuïge stroop van maken door een collega in de Voerstreek. Toen vader en moeder nog leefden, verkochten we nog aan huis. In 2008 hebben we onze fruitautomaat laten plaatsen, dat is lekker makkelijk. Onze klanten worden zo ten alle tijde bediend, zelfs wanneer we niet thuis zijn.”
Wat is je mooiste herinnering aan je zaak tot nu toe?
Philippe: “Vroeger kwamen alle buren met hun kinderen plukken tijdens het plukseizoen. Ouders namen vrij en de kinderen genoten met volle teugen. Iedereen hielp iedereen! Nu zijn die kinderen groot geworden en verhuisd, en de ouders zijn te oud geworden om te plukken. Dan moet je seizoensarbeiders laten komen. Wel jammer dat dat samenhorigheidsgevoel zo wat verloren gaat. Dat rechtstreekse contact met klanten is zeer fijn. Ik hoor je denken: “Waarom zet je dan een automaat?” (lacht) Als we thuis zijn en we zien klanten stoppen, dan gaan we graag naar buiten om een praatje te slaan.”
Wat brengt de toekomst?
Philippe: “We gaan hopelijk nog een tiental jaren mooi verder blijven doen zoals we bezig zijn en dan staan onze zonen Dieter en Maarten klaar om het over te nemen. Dat zal dan de 15de generatie zijn van Châtes Winning. Daar zijn we best wel trots op samen!”
Als je je mede-Limburger één advies zou mogen geven, wat zou dit dan zijn?
Philippe: “In deze streek hebben we vaak nog een mooie, dorpse mentaliteit. Mensen zijn oprecht geïnteresseerd in andere mensen. In Limburg zijn veel mensen nog van boerenafkomst. Limburgers mogen toch nog wat vaker achterom kijken naar hoe het vroeger was...”
